حراج : واقعی یا کلاه گشاد

همیشه فکر می کردم جایی که دروغ گفتن و کلک زدن ضد ارزش محسوب می شه ، لابد تبلیغاتی که بابت قیمت لوازم نوشته میشه و میگه حراج ، لزوما واقعیه. اولین بار که این موضوع رو با تمام پول خردهای توی کیفم حس کردم، وقتی بود که گرسنه از کتابخونه ملی مونترال اومدم بیرون و توی ایستگاه "بِغی او کَم" گول یه تبلیغ تصویری رو خوردم. روی تابلوی جلوی یه مغازه عکس دوتا ساندویچ کوچیک بود با یه لیوان قهوه و یه قیمتی که الان یادم نیست ولی اون موقع به نظرم خوب بود. خلاصه رفتم داخل و سفارش اون منوی تبلیغ شده رو دادم. پولش هم حساب کردم ، قهوه رو گرفتم و منتظر دریافت دوتا ساندویچ بودم که دیدم فقط یکی نصیبم شد. وقتی سوال کردم خانومه لبخند زد و گفت همه همین اشتباه رو می کنن ، توی پوستر دم در دوتا ساندویچ نیست ، یه دونه س که نصف شده. اون لحظه نمی دونستم چی بهش بگم تا دلم خنک شه ، اما بعدا فهمیدم که اینجا از فونت درشت و زاویه در عکاسی و جمله های گمراه کننده برای جذب مشتری زیاد استفاده میشه. از اون به بیشتر حواسمو جمع کردم. مثال دیگه ش ، این بروشورهایی یه که هر هفته میارن دم خونه ها و هر مغازه حراج هاشو توش می نویسه. یکی از این مغازه ها توی تبلیغهاش تا یه صفحه ای ، بالای هر قلم جنس قیمت حراج خورده رو نوشته بود. یه کم که چشم آدم به این نوشته عادت می کرد ، صفحه های بعدی بالای اجناس فروشگاه قیمت حراج خورده رو نزده بود ، مبلغی رو که کم میشه از قیمت واقعی نوشته بود و قیمت واقعی رو خیلی ریز زیرش نوشته بود. یعنی اگه حواستون نبود ممکن بود جایی که نوشته بود 1 دلار کمتر شده و مثلا شده 5 دلار ، فکر کنین نوشته قیمت اون قلم جنس شده 1 دلار و چه خوب. بدوم برم بخرم. خلاصه اینکه اینجا هروقت میخواین برین خرید باید چشم و گوش و حواس رو حسابی جمع کنین.